Γενική Ανάλυση Αίματος που Περιλαμβάνει:

Αιματολογική Ανάλυση (Αιμοσφαιρίνη, Ερυθρά Αιμοσφαίρια, Λευκά Αιμοσφαίρια, Αιμοπετάλια κτλ), Σίδηρο και Φερριτίνη (Αποθήκες Σιδήρου).

Η Γενική Εξέταση Αίματος είναι μία από τις συχνότερα ζητούμενες και διενεργούμενες εργαστηριακές εξετάσεις αίματος.
Σε αυτήν μελετούνται τόσο ποσοτικά όσο και μορφολογικά όλα τα έμμορφα συστατικά (κύτταρα) του αίματος, τα οποία αιωρούνται μέσα σε υγρό περιβάλλον που ονομάζεται πλάσμα. Τα στοιχεία αυτά παράγονται και ωριμάζουν αρχικά στον μυελό των οστών και στη συνέχεια υπό φυσιολογικές συνθήκες απελευθερώνονται στο αίμα ανάλογα με τις ανάγκες. Η ποσοτική μελέτη αφορά τον ολικό αριθμό ή την εκατοστιαία αναλογία των αιμοσφαιρίων, δηλαδή των κυττάρων του αίματος (Ερυθρών, Λευκών, Αιμοπεταλίων), ενώ μορφολογικά αναζητούνται μεταβολές ή αλλοιώσεις αναφορικά με το μέγεθος, το σχήμα, το είδος καθώς και άλλων φυσικών χαρακτηριστικών των αιμοσφαιρίων.
Είναι ίσως η πιο σημαντική εξέταση αίματος, αφού τα ευρήματα της δίνουν πολύτιμες διαγνωστικές πληροφορίες για την κατάσταση και την εικόνα της υγείας του ανθρώπινου οργανισμού.

Φερριτίνη

Η φερριτίνη αποτελεί την κύρια ουσία στην οποία αποθηκεύεται ο σίδηρος. Είναι μια πρωτεΐνη που δεσμεύει τον σίδηρο και λειτουργεί στον οργανισμό σαν αποθήκη σιδήρου.
Η συγκέντρωση φερριτίνης στον ορό, τόσο σε υγιή άτομα όσο και σε άτομα με έλλειψη ή πλεόνασμα σιδήρου, σχετίζεται άμεσα με την ποσότητα του αποθηκευμένου σιδήρου. Χαμηλή συγκέντρωση φερριτίνης στον ορό είναι πάντα ενδεικτική της έλλειψης σιδήρου στον οργανισμό, ενώ ψηλή συγκέντρωση μπορεί να οφείλεται σε διάφορες αιτίες, όπως υπερβολική λήψη σιδήρου, ηπατική νόσος, χρόνιες παθήσεις, νεοπλασίες αίματος, λευχαιμία, νόσος Hodgkin’s κ.λ.

Σίδηρος

Ο σίδηρος που λαμβάνεται με την τροφή απορροφάται κυρίως με τη μορφή Fe2+ από το δωδεκαδάκτυλο και την άνω νήστιδα.
Οι μετρήσεις του σιδήρου χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση και τη θεραπεία ασθενειών όπως η σιδηροπενική αναιμία, η αιμοχρωμάτωση (μια νόσος που σχετίζεται με την εκτεταμένη εναπόθεση στον ιστό των δύο σιδηρούχων χρωστικών, της αιμοσιδηρίνης και της αιμοφουσκίνης, και χαρακτηρίζεται από χρώση του δέρματος), καθώς και η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια. Οι προσδιορισμοί του σιδήρου εκτελούνται για τη διάγνωση και την παρακολούθηση της μικροκυτταρικής αναιμίας (π.χ. λόγω διαταραχών του μεταβολισμού του σιδήρου ή αιμοσφαιρινοπάθειας), της μακροκυτταρικής αναιμίας (π.χ. λόγω ανεπάρκειας της βιταμίνης B12, ανεπάρκειας φυλλικού οξέος και διαταραχών του μεταβολισμού άγνωστης αιτιολογίας επαγόμενων από φάρμακα), καθώς και των ορθοκυτταρικών αναιμιών όπως είναι η νεφρική αναιμία (ανεπάρκεια ερυθροποιητίνης), οι αιμολυτικές αναιμίες, οι αιμοσφαιρινοπάθειες, οι νόσοι του μυελού των οστών και οι τοξικές βλάβες του μυελού των οστών.